Τετάρτη 27 Ιουλίου 2016

#10


                                                  Ματζόρε.

 Αυτό το κείμενο είναι ένα τεστ. Προσπαθώ να καταλάβω αν μπορώ να γράψω οτιδήποτε χωρίς να γκρινιάξω για τη ζωή μου. Προσπαθώ να διαπιστώσω αν μπορώ να αφήσω στην άκρη το κόμπλεξ του «όλα έχουν γραφεί-ειπωθεί» και την δεδομένη μου μανία η όπως αλλιώς θες πες το, το τεράστιο «ποιος είσαι ρε μαλάκα που γράφεις σαν να έχεις το μεγαλύτερο βιογραφικό του κόσμου».
 Πάει ένας χρόνος και κάτι που έχω να ασχοληθώ με το βαθύτερο και δε ξέρω αν είναι τυχαίο η απλά μια ακόμη διαβολική συγκυρία, αλλά ένα χρόνο πριν έκοψα και το ποτό. Το υποσχέθηκα σε μένα και σε κείνη. Τώρα είναι όλα αλλιώς. Προσέχω τι υπόσχομαι ,θέλω να πω!
 Αγόρασα καινούργιους καναπέδες και υιοθέτησα ένα ακόμη σκυλί. Κίρα τη λένε. Τώρα η Λου έχει παρέα ή κάποιον να μανουριάζει μαζί του. Μέχρι τώρα τρεις φορές γλίτωσε βέβαιο θάνατο από πνιγμό. Η Λου είναι σκληρή καριόλα. Δυσκολεύεται να αποδεχτεί ότι θα πρέπει να μοιράζεται το χώρο της με μία πιο νέα και πιο ψιλή – λιγνή από εκείνη, σκύλα. Δε θα τη δικαιολογούσα αν δεν είχα προσπαθήσει να χώσω τον κατά δύο χρόνια μικρότερο αδερφό μου στο φούρνο.
As a child λέμε…
 Βέβαια όπως αποδείχτηκε στην πορεία αυτή του η δοκιμασία παίζει να αναστάτωσε τον ψυχικό του κόσμο και το γούστο του σε αρκετά μεγάλο βαθμό. Πώς αλλιώς να εξηγήσω ότι κατά την εφηβεία είχε κασέτα γραμμένη από τη μια πλευρά με Πλούταρχο κι από την άλλη με
RATM
;
 Καλοκαιράκι στο Αγρίνιο καθώς καλοκαιρινή άδεια δεν παίζει. Φυσικά τα υπομένω και τα ανέχομαι όλα και με μεγάλη μου χαρά γιατί δε φτάνει που έχω και μια δουλειά και πληρώνομαι στην ώρα μου και κανονικά. Ποιος το γαμάει και το καλοκαιράκι; Εξάλλου έχω την ευκαιρία να πετάγομαι Λευκάδα τα Σαββατοκύριακα να καμαρώνω τον μέσο Έλληνα η Βαλκάνιο τουρίστα να χτυπιέται στα βράχια με το σελφοκόνταρο ένα αντικείμενο που δεν ξέρω αν είναι χειρότερο σαν λέξη η σαν γκάτζετ, προκειμένου να πετύχει την κατάλληλη σέλφι, να την «ανεβάσει» σε φέισμπουκ – ίνσταγκραμ, να χεστεί στα κυβερνο-λάικς και να πέσει ακόμη πιο άδειος για ύπνο.
 Τέλος για σήμερα. Τελικά δεν ήταν τίποτα! Ποιος χρειάζεται και το ποτό τώρα; Μάλλον ο αναγνώστης…(ατάκακλεμμένηαπόΜπουκόφσκι).

3 σχόλια: